(٣٣) آب جارى، آبى است كه از زمين بجوشد و جريان داشته باشد، مانند آب چشمه و قنات.
(٣۴) آب جارى اگر چه كمتر از كر باشد، چنانچه نجاست به آن برسد تا وقتى بو يا رنگ يا مزه آن به واسطه نجاست تغيير نكرده، پاك است.
(٣۵) اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن، كه بو يا رنگ يا مزه‌‌اش به واسطه نجاست تغيير كرده، نجس است. و طرفى كه متصل به چشمه است اگر چه كمتر از كر باشد پاك است. و آبهاى ديگر نهر اگر باندازه كر باشد يا به واسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف چشمه متصل باشد، پاك و گرنه نجس است.
(٣۶) آب چشمه‌‌اى كه جارى نيست ولى طورى است كه اگر از آن بردارند باز مى‌‌جوشد، حكم آب جارى را دارد، يعنى اگر نجاست به آن برسد، تا وقتى بو يا رنگ يا مزه آن بواسطه نجاست تغيير نكرده، پاك است.
(٣٧) آبى كه كنار نهر ايستاده و متصل به آب جارى است، حكم آب جارى را دارد.
(٣٨) چشمه‌‌اى كه مثلا در زمستان مى‌‌جوشد و در تابستان از جوشش مى‌‌افتد، فقط وقتى كه مى‌‌جوشد حكم آب جارى را دارد.
(٣٩) آب حوض حمام اگر چه كمتر از كر باشد، چنانچه به خزينه‌‌اى كه آب آن باندازه كر است متصل باشد، مثل آب جارى است.
(۴٠) آب لوله‌‌هاى حمام كه از شيرها و دوش‌ها مى‌‌ريزد و آب لوله‌‌هاى ساختمان، اگر متصل به كر باشد در حكم آب كر است.
(۴١) آبى كه روى زمين جريان دارد ولى از زمين نمى جوشد، چنانچه كمتر از كر باشد و نجاست به آن برسد نجس مى‌‌شود. اما اگر از بالا با فشار به پايين بريزد، چنانچه نجاست به پايين آن برسد بالاى آن نجس نمى‌‌شود.