(٢٠۶٨) اگر حیوان حلال گوشت را به دستورى که بعداً گفته مى‌‌شود سر ببرند، وحشى باشد یا اهلى، بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاک است، ولى حیوان نجاستخوار که استبراء نشده و هم چنین حیوانى که انسان با آن نزدیکى کرده گوشت آن حلال نیست.
(٢٠۶٩) حیوان حلال گوشت وحشى، مانند آهو، کبک و بز کوهى، و حیوان حلال گوشتى که اهلى بوده و بعداً وحشى شده، مثل گاو و شترى که فرار کرده و وحشى شده است، اگر به دستورى که بعداً گفته مى‌‌شود آنها را شکار کنند، پاک و حلال است، ولى حیوان حلال گوشت اهلى، مانند گوسفند و مرغ خانگى، با شکار کردن پاک و حلال نمى‌‌شود.
(٢٠٧٠) حیوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شکار کردن پاک و حلال مى‌‌شود که بتواند فرار کند یا پرواز نماید. بنابر این، بچه آهو که نمى‌‌تواند فرار کند و بچه کبک که نمى‌‌تواند پرواز نماید، با شکار کردن پاک و حلال نمى‌‌شود.
(٢٠٧١) حیوان حلال گوشتى که مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بمیرد، پاک است ولى گوشت آن را نمى‌‌شود خورد.
(٢٠٧٢) حیوان حرام گوشتى که خون جهنده ندارد، مانند مار، با سر بریدن حلال نمى‌‌شود.
(٢٠٧٣) سگ و خوک به وسیله سر بریدن و شکار کردن پاک نمى‌‌شوند، و خوردن گوشت آنها هم حرام است، و حیوان حرام گوشت درنده و گوشتخوار، مانند گرگ و پلنگ، اگر به دستورى که گفته مى‌‌شود سر ببرند، بنابر اظهر پاک است ولى گوشت آن حلال نمى‌‌شود.
(٢٠٧۴) فیل، خرس، بوزینه، سوسمار، موش و حیوان‌‌هایى که مانند مار در داخل زمین زندگى مى‌‌کنند، اگر خون جهنده داشته باشند و به خودى خود بمیرند نجسند، ولى اگر سر آنها را ببرند پاک شدن بدنشان در سه مورد اول خالى از وجه نیست، ولى در بقیه خلاف احتیاط است.
(٢٠٧۵) اگر هنگام بریدن سر حیوان، پیش از بیرون آمدن روح، سر حیوان را از بدنش جدا کنند مانعى ندارد و حیوان پاک و حلال است، ولى اگر عمداً بخواهند سرش را از بدن جدا کنند، بنابر اظهر خوردن گوشت آن مکروه است، بلکه خلاف احتیاط است.
(٢٠٧۶) اگر از شکم حیوان زنده، بچه مرده‌‌اى بیرون آید یا آن را بیرون آورند، خوردن گوشت آن حرام است.
(٢٠٧٧) پیش از بیرون آمدن روح و سرد شدن بدن حیوان، مکروه است بلکه خلاف احتیاط است پوست حیوان را بکنَند و یا این که اعضاى بدنش را قطع کنند.