(١٢۴٧) بعد از مرگ انسان، مى‌‌توان براى نماز و عبادتهاى دیگر او که در زمان حیات بجا نیاورده دیگرى را اجیر نمود، یعنى به کسى مزد دهند که آنها را بجا آورد و اگر او بدون مزد هم آنها را انجام دهد صحیح و مجزى است و در این صورت بر وصى یا ولىّ اجیر گرفتن لازم نیست.
(١٢۴٨) کسى که براى نماز قضاى میت اجیر شده باید یا مجتهد باشد یا مسائل نماز را از روى تقلید صحیح، بداند.
(١٢۴٩) اجیر باید هنگام نیت، میت را معین نماید ولى لازم نیست اسم او را بداند، پس اگر نیت کند که از طرف کسى نماز مى‌‌خوانم که براى او اجیر شده‌‌ام، کافى است.
(١٢۵٠) اجیر باید خود را به جاى میت فرض کند و عبادتهاى او را به نیابت از او قضا نماید و یا به قصد بجاآوردن آنچه بر عهده میت است، انجام دهد، ولى اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى میت هدیه کند کافى نیست.
(١٢۵١) باید کسى را اجیر کنند که اطمینان داشته باشند نماز را به صورت صحیح مى‌‌خواند.
(١٢۵٢) کسى که دیگرى را براى نمازهاى میت اجیر کرده اگر بفهمد که عمل را بجا نیاورده و یا باطل انجام داده، باید دوباره اجیر بگیرد.
(١٢۵٣) هرگاه شک کند که اجیر عمل را انجام داده یا نه، اگر اجیر بگوید، انجام داده‌‌ام، گفته او قبول است، و اگر شک کند که عمل او صحیح بوده یا نه، حمل بر صحت مى‌‌شود یعنى بنا بر این مى‌‌گذارند که عمل را صحیح انجام داده است.
(١٢۵۴) کسى را که عذرى دارد، مثلاً نشسته نماز مى‌‌خواند، بنابراحتیاط نمى‌‌توان براى نمازهاى میت اجیر کرد، بلکه کسى را هم که با تیمم یا وضوى جبیره نماز مى‌‌خواند، بنا بر احتیاط نمى‌‌شود اجیر کرد.
(١٢۵۵) مرد براى زن و زن براى مرد مى‌‌تواند اجیر شود و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز باید هریک به وظیفه خود عمل نماید.
(١٢۵۶) اگر ترتیب قضا شدن نمازهاى میت معلوم است، قضاى آنها هم باید به ترتیب خوانده شود و اگر ترتیب نمازها رانمى‌‌دانند، چنانچه رعایت ترتیب مستلزم تکرار عمل باشد لازم نیست، حتى اگر بدانند که میت ترتیب نمازهاى خود را مى‌‌دانسته است.
(١٢۵٧) اگر با اجیر شرط کنند که عمل را به صورت مخصوص انجام دهد، باید همان طور بجاآورد، و اگر با او شرط نکنند، باید در آن عمل به تکلیف خود عمل نماید.
(١٢۵٨) اگر با اجیر شرط نکنند که نماز را با چه مقدار از مستحبات آن بخواند، مى‌‌تواند بدون مستحبات نماز را بجا آورد.
(١٢۵٩) اگر انسان چند نفر را براى نماز قضاى میت اجیر کند، در صورتى که ترتیب قضا شدن نمازها براى مستأجر معلوم است، باید براى هر کدام آنها وقتى را معین نماید، مثلاً اگر با یکى از آنها قرار گذاشت که از صبح تا ظهر نماز بخواند، با دیگرى قرار بگذارد که از ظهر تا شب بخواند، و نیز باید نماز را که در هر دفعه شروع مى‌‌کند معین نماید، مثلاً قرار بگذارد نماز اولى که مى‌‌خواند صبح باشد یا ظهر یا عصر، و با نفر دوم طورى قرار بگذارد که ترتیب رعایت شود.
(١٢۶٠) اگر کسى اجیر شود که مثلاً در مدت یک سال نمازهاى میت را بخواند و پیش از تمام شدن سال بمیرد، باید براى نمازهایى که مى‌‌دانند اجیر بجا نیاورده، دیگرى را اجیر نمایند، بلکه براى نمازهایى که احتمال مى‌‌دهند بجا نیاورده بنا بر احتیاط واجب باید اجیر بگیرند.
(١٢۶١) کسى را که براى نمازهاى میت اجیر کرده‌‌اند اگر پیش از تمام کردن نمازها بمیرد و اجرت همه آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط کرده باشد که تمام نمازها را خودش بخواند، باید اجرت مقدارى را که نخوانده از مال او به ولىّ میتى که براى نماز او اجیر شده بود، بدهند، مثلا اگر نصف آنها را نخوانده باید نصف پولى را که گرفته از مال او به ولىّ میت بدهند، و اگر شرط نکرده باشند، ورثه اجیر باید از مال او کسى را اجیر بگیرند تا نمازهاى باقیمانده را بخواند، و اگر مال نداشته باشد، بر ورثه چیزى واجب نیست، و احتیاط در اعلام به مستأجر است که در صورت تمکن فرد دیگرى را اجیر نماید.
(١٢۶٢) اگر اجیر تمام اجرت را بگیرد و پیش از تمام کردن نمازهاى میت بمیرد و خودش هم نماز قضا داشته باشد، باید از مال او براى نمازهایى که اجیر بوده دیگرى را اجیر نمایند و قضاى نماز خودش بر ولىّ اوست.