(٢٠۴) آب انگورى که جوش آمده پیش از آن که دو سوم آن به واسطه جوشیدن کم شود و یک سوم آن باقى بماند، بنابر اقوى و احوط نجس است؛ و بنا بر اظهر و احوط فرقى نیست در این که به وسیله آتش جوش بیاید یا به وسیله دیگر، ولى همین که دو سوم آن کم شد یا مبدّل به سرکه گردید، پاک مى‌‌شود.
(٢٠۵) اگر مثلا در یک خوشه غوره، یک دانه یا دو دانه انگور باشد، چنانچه به آبى که از آن خوشه گرفته مى‌‌شود آبغوره بگویند و اثرى از شیرینىِ دانه انگور در آن نباشد و بجوشد، پاک و خوردن آن حلال است.
(٢٠۶) چیزى که معلوم نیست غوره است یا انگور، اگر جوش بیاید نجس نمى‌‌شود. و نیز اگر شک در جوشیدن آب انگور داشته باشیم، پاک و خوردن آن حلال است. اما اگر یقین به جوشیدن آب انگور پیدا شد، باید یقین به کم شدن دو سوم آن یا سرکه شدن آن پیدا کنیم تا پاک و حلال شود.
(٢٠٧) هرگاه انگور را در میان تیزاب بگذارند که سبزه شود، در صورتى که علم به جوشیدن حاصل نشود پاک است.