(٢٠٠٣) زنى که نُه سالش تمام نشده یا زن یائسه، اگر چه شوهر با او نزدیکى کرده باشد عدّه ندارد، و بعد از طلاق مى‌‌تواند فوراً شوهر کند.
(٢٠٠۴) زنى که نُه سالش تمام شده و یائسه نیست، اگر شوهر با او نزدیکى کند و طلاقش دهد، بعد از طلاق باید عدّه نگاه دارد، یعنى بعد از آن که در پاکى طلاقش داد، به قدرى صبر کند که دو بار، حیض ببیند و پاک شود، و همین که حیض سوم را دید عدّه او تمام مى‌‌شود و مى‌‌تواند شوهر کند، ولى اگر پیش از نزدیکى کردن با او طلاقش بدهد عدّه ندارد.
(٢٠٠۵) زنى که حیض نمى‌‌بیند، اگر در سن زنهایى باشد که حیض مى‌‌بینند، چنانچه شوهرش بعد از نزدیکى کردن او را طلاق دهد، باید بعد از طلاق تا سه ماه عدّه نگاه دارد.
(٢٠٠۶) زنى که عدّه او سه ماه است، اگر اول ماه طلاقش بدهند باید سه ماه هلالى، یعنى از موقعى که ماه دیده مى‌‌شود تا سه ماه عدّه نگاه دارد، و اگر در بین ماه طلاقش بدهند، باید باقى ماه را با دو ماه بعد از آن و نیز کسرى ماه اول را از ماه چهارم، عدّه نگاه دارد تا سه ماه تمام شود، مثلا اگر غروب روز بیستم ماه طلاقش بدهند و آن ماه بیست و نُه روز باشد، باید نُه روز باقیمانده ماه را با دو ماه بعد از آن و بیست روز از ماه چهارم عدّه نگاه دارد؛ و احتیاط مستحب آن است که از ماه چهارم بیست و یک روز عدّه نگاه دارد تا با مقدارى که از ماه اول عدّه نگاه‌‌داشته، سى روز شود.
(٢٠٠٧) اگر زن آبستن را طلاق دهند، عدّه‌‌اش تا دنیا آمدن یا سقط شدن بچه اوست، بنا بر این اگر مثلا یک ساعت بعد از طلاق، بچه او به دنیا آید، عدّه‌‌اش تمام مى‌‌شود.
(٢٠٠٨) ابتداى عدّه طلاق از موقعى است که خواندن صیغه طلاق تمام مى‌‌شود، چه زن بداند طلاقش داده‌‌اند یا نداند، پس اگر بعد از تمام شدن عدّه بفهمد که او را طلاق داده‌‌اند، لازم نیست دوباره عدّه نگاه دارد.