(۶۴١) نافله نماز ظهر پیش از نماز ظهر خوانده مى شود و وقت آن از اول ظهر است تا موقعى که آن مقدار از سایه شاخص که بعد از ظهر پیدا مى‌‌شود، به اندازه دو هفتم آن شود، مثلا اگر درازى شاخص هفت وجب باشد، هروقت مقدار سایه‌‌اى که بعد از ظهر پیدا مى‌‌شود به دو وجب رسید، آخر وقت نافله ظهر است. امّا بعد از این وقت تا موقعى که سایه به اندازه خود شاخص بشود باز هم نافله ظهر فضیلت دارد ولى از نظر فضیلت به وقت قبلى نمى‌‌رسد؛ و قبل از اذان ظهر و بعد از این که سایه به اندازه شاخص شد به امید این که الآن خواندن آن خوب باشد مى‌‌توانند نافله ظهر را بخوانند ولى بنا بر احتیاط اگر قبل از ظهر مى خوانند نیت ادا و اگر بعد از نماز مى‌‌خوانند نیت ادا و قضا ننمایند.
(۶۴٢) نافله عصر پیش از نماز عصر خوانده مى‌‌شود و وقت آن تا موقعى است که آن مقدار از سایه شاخص که بعد از ظهر پیدا مى‌‌شود، به چهار هفتم آن برسد و اگر تا این وقت نخواند، تا موقعى که سایه به اندازه دو برابر شاخص بشود وقت فضیلت خواندن نافله عصر است ولى از نظر فضیلت به وقت قبلى یعنى چهار هفتم شاخص نمى‌‌رسد؛ و چنانچه بخواهد نافله ظهر یا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند، بهتر است بنا بر اظهر نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و باید نیت ادا و قضا نکند.
(۶۴٣) وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى که سرخى طرف مغرب، که بعد از غروب کردن آفتاب در آسمان پیدا مى‌‌شود، از بین برود.
(۶۴۴) وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا آخر وقت عشا است و احتیاط در این است که بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.
(۶۴۵) نافله صبح را بعد از تمام شدن نماز شب تا طلوع سرخى از طرف مشرق مى‌‌شود خواند و بعد از آن، اول نماز صبح و بعد از آن نافله صبح را بخوانند.
(۶۴۶) وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح و بهتر است نزدیک اذان صبح خوانده شود؛ و اگر کسى چهار رکعت یا بیشتر از نافله شب را خوانده و وقت فریضه صبح رسیده، مى‌‌تواند نماز شب را تمام کند و مى‌‌تواند نافله و فریضه صبح را بخواند و بعداً باقیمانده نماز شب را قضا کند؛ و امّا اگر چیزى از نماز شب را بجا نیاورده و یاکمتر از چهار رکعت بجا آورده، در این دو صورت مقدم داشتن نافله و فریضه صبح بر قضاى نماز شب افضل است.
(۶۴٧) مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‌‌تواند آن را در اول شب بجا آورد.
(۶۴٨) نافله خواندن در وقت فریضه، ولو نافله غیر یومیه باشد، در صورتى که باعث فوت فریضه نشود جایز است و همچنین جایز است نافله خواندن براى کسى که نماز قضا یا واجب دیگر مثل نماز استیجارى به گردن دارد.