(١٨٩۵) زنى که عقد دائم شده، نباید بدون اجازه شوهر از خانه بیرون رود، و باید خود را براى هر لذتى که او مى‌‌خواهد تسلیم نماید و بدون عذر شرعى از نزدیکى کردن او جلوگیرى نکند، و اگر در این امور از شوهر اطاعت کند، تهیه غذا، لباس، منزل و لوازم دیگرى که در کتب فقهى ذکر شده بر شوهر واجب است، و اگر تهیه نکند، چه توانایى داشته باشد، یا نداشته باشد، مدیون زن است.
(١٨٩۶) اگر زن در کارهایى که در مسأله پیش گفته شد، اطاعت شوهر را نکند، گناهکاراست و حق غذا، لباس، منزل و همخوابى ندارد، ولى مهر او از بین نمى‌‌رود.
(١٨٩٧) اگر در عقد دائم مهر را معین نکنند، عقد صحیح است و چنانچه مرد با زن نزدیکى کند، باید مهر او را مطابق مهر زنانى که مثل او هستند، بدهد.
(١٨٩٨) اگر هنگام خواندن عقد دائم براى دادن مهر، مدتى معین نکرده باشند، زن مى‌‌تواند قبل از گرفتن مهر از نزدیکى کردن شوهر جلوگیرى کند، چه شوهر توانایى دادن مهر را داشته باشد چه نداشته باشد. ولى اگر قبل از گرفتن مهر به نزدیکى راضى شود و شوهر با او نزدیکى کند، دیگر نمى‌‌تواند بدون عذر شرعى از نزدیکى شوهر، جلوگیرى نماید.
(١٨٩٩) در صورت فوت زن یا مرد قبل از دخول، بنا بر اقوى، مهر نصف مى‌‌شود.