احکام تخلّی

(۶٢) واجب است انسان وقت تخلى و مواقع ديگر، عورت خود را از کسانى که مکلفند، اگر چه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند‌‌، و همچنين از ديوانه و بچه‌‌هاى مميّز که خوب و بد را مى‌‌فهمند بپوشاند‌‌؛ ولى زن و شوهر لازم نيست عورت خود را از يکديگر بپوشانند‌‌.

(۶٣) لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشاند‌‌، بلکه در غير نماز با دست هم اگر آن را بپوشاند کافى است‌‌.

(۶۴) موقع تخلى بايد طرف جلوى بدن‌‌، يعنى شکم و سينه‌‌، رو به قبله و پشت به قبله نباشد‌‌.

(۶۵) بنا بر احتياط نبايد موقع تخلى طرف جلو بدن رو به قبله يا پشت به قبله باشد‌‌، هرچند عورت را از قبله بگرداند‌‌. و اگر جلو بدن او رو به قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است که عورت را هم رو به قبله يا پشت به قبله ننمايد.

(۶۶) در موقع تطهير مخرج بول و غائط‌‌، رو به قبله و پشت به قبله بودن اشکال ندارد‌‌. ولى اگر در موقع استبراء‌‌، بول از مخرج بيرون آيد يا اينکه بداند بول يا آب مشکوکى در حال استبراء خارج خواهد شد‌‌، در اين حال رو به قبله و پشت به قبله بودن، حرام است.

(۶٧) اگر براى آن که نامحرم او را نبيند ناچار شود رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند‌‌، بايد رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند. و نيز اگر از جهت ديگر ناچار باشد که رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند مانعى ندارد‌‌.

(۶٨) احتياط واجب آن است که بچه را در وقت تخلى رو به قبله يا پشت به قبله ننشانند‌‌، ولى اگر خود بچه بنشيند جلوگيرى از او واجب نيست‌‌.

(۶٩) تخلى در چهار مکان حرام است‌‌:

١ـ در کوچه‌‌هاى بن بست، در صورتى که صاحبانش اجازه نداده باشند‌‌.

٢ـ در ملک کسى که اجازه تخلى نداده است.

٣ـ در جايى که براى عده مخصوصى وقف شده است، مثل بعضى از مدرسه‌‌ها.

۴ـ روى قبر مؤمنين يا ساير مقامات مقدسه دينى ومذهبى، در صورتى که بى‌‌احترامى به آنان باشد.

(٧٠) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاک مى‌‌شود:

١ـ با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.

٢ـ نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.

٣ـ اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد‌‌.

در غير اين سه صورت مى‌‌شود مخرج را با آب شست و يا به دستورى که بعداً گفته مى‌‌شود با پارچه و سنگ و مانند اينها پاک کرد‌‌، اگر چه شستن با آب بهتر است‌‌.

(٧١) مخرج بول با غير آب پاک نمى‌‌شود‌‌، و اگر بعد از برطرف شدن بول يک مرتبه بشويند کافى است‌‌. ولى کسانى که بولشان از غير مجراى طبيعى مى‌‌آيد و يا اينکه از مخرج طبيعى مى‌‌آيد ولى از محلى که معمولا نجس مى‌‌شود به جاهاى ديگر نيز برسد‌‌، احتياط واجب آن است که بعد از برطرف شدن بول دو مرتبه بشويند‌‌. و زن نيز حکم مرد را دارد‌‌.

(٧٢) اگر مخرج غائط را با آب بشويند‌‌، بايد چيزى از غائط در آن نماند‌‌، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد‌‌. و اگر در دفعه اول طورى شسته شود که ذره‌‌اى از غائط در آن نماند‌‌، دوباره شستن لازم نيست‌‌.

(٧٣) هرگاه با سنگ و کلوخ و مانند اينها‌‌، غائط را از مخرج با شرايطى که ذکر مى‌‌شود‌‌، برطرف کنند‌‌، بنا بر اظهر مخرج پاک مى‌‌شود و نماز خواندن مانعى ندارد و چنانچه چيزى هم به آن برسد‌‌، نجس نمى‌‌شود و ذره‌‌هاى کوچک و لُزوجت محل‌‌، اشکال ندارد مگر اينکه آن مقدارى که معمولا به وسيله سنگ و کهنه از بين مى‌‌رود باقى بماند‌‌.

(٧۴) لازم نيست با سه سنگ يا سه پارچه مخرج را پاک کنند بلکه با اطراف يک سنگ يا يک پارچه هم کافى است، بلکه اگر با يک مرتبه هم غائط برطرف شد کفايت مى‌‌کند‌‌، و اگر با سرگين يا استخوان پاک کنند بنا بر اظهر پاک مى‌‌شود‌‌.

(٧۵) پاک کردن مخرج غائط با چيزهاى مقدس که احترام آنها لازم است مانند کاغذى که اسم خدا يا پيامبران بر آن نوشته شده حرام است و ممکن است در صورت علم و عمد موجب کفر شود که در اين صورت به سبب کافر شدن تمام بدن نجس مى‌‌شود‌‌. ولى در صورت عدم علم و عمد، يا غفلت يا خوانا نبودن نوشته‌‌، اظهر حصول طهارت است‌‌.

(٧۶) اگر شک کند مخرج را تطهير کرده يا نه، اگر چه هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى‌‌کرده‌‌، احتياط واجب آن است که خود را تطهير نمايد‌‌.

(٧٧) اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز‌‌، مخرج را تطهير کرده يا نه‌‌، نمازى که خوانده صحيح است‌‌، ولى براى نمازهاى بعد بايد تطهير کند‌‌.