(١٣٠۴) اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نکند، روزه‌‌اش باطل مى‌‌شود و کسى که وظیفه او تیمم است اگر عمداً تیمم ننماید، روزه‌‌اش باطل است و حکم قضاى روزه ماه رمضان بعداً خواهد آمد.
(١٣٠۵) اگر در روزه واجبى که مثل روزه ماه رمضان وقت آن معین است، تا اذان صبح غسل نکند و تیمّم هم ننماید، ولى از روى عمد نباشد، مثل آن که دیگرى به اجبار نگذارد غسل و تیمم کند و ناچار شود، روزه‌‌اش صحیح است؛ ولى در صورت فراموش کردن، روزه ماه رمضان باطل است.
(١٣٠۶) کسى که جنب است و مى‌‌خواهد روزه واجبى بگیرد که وقت آن معین است مثل روزه رمضان، اگر عمداً غسل نکند تا وقت تنگ شود، باید با تیمم روزه بگیرد و روزه او بنا بر اظهر صحیح است.
(١٣٠٧) کسى که در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین دیگرى، براى هیچ کدام از غسل و تیمم وقت ندارد، نباید خود را جنب کند، و همچنین است بنا بر اظهر اگر فقط براى تیمم وقت دارد، و اگر معصیت کرد و خود را جنب نمود، روزه‌‌اش با تیمم بنا بر اظهر صحیح است.
(١٣٠٨) کسى که در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین، جنب است و مى‌‌داند که اگر بخوابد تا صبح بیدار نمى‌‌شود، در صورتى که در نخوابیدن عسر و حرج براى او نباشد، نباید بخوابد مگر بعد از غسل؛ و چنانچه بخوابد و تا صبح بیدار نشود، روزه‌‌اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب مى‌‌شود.
(١٣٠٩) هرگاه جنب در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین بخوابد و بیدار شود، اگر اطمینان به بیدار شدن پیش از اذان صبح براى غسل را ندارد، باید نخوابد اگر چه احتمال بدهد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى‌‌شود.
(١٣١٠) کسى که در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین جنب است و مى‌‌داند یا اطمینان دارد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى‌‌شود، چنانچه تصمیم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند و با این تصمیم بخوابد و تا اذان خواب بماند، باید روزه بگیرد و روزه‌‌اش صحیح مى‌‌باشد.
(١٣١١) کسى که در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین جنب است و مى‌‌داند یا احتمال مى‌‌دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى‌‌شود، چنانچه نخواهد بعد از بیدار شدن غسل کند، یا تردید داشته باشد که غسل کند یا نه، در صورتى که بخوابد و بیدار نشود، روزه‌‌اش باطل است و قضا و کفّاره لازم است.
(١٣١٢) اگر جنب در شب ماه رمضان یا روزه واجب معین بعد از جنب شدن خوابید و بیدار شد، در صورتى که اطمینان دارد که اگر دو مرتبه بخوابد قبل از اذان صبح بیدار مى‌‌شود خوابیدن دفعه دوم بر او حرام نیست ولى خلاف احتیاط است؛ و اگر دوباره خوابید و بیدار نشد، باید قضاى آن را بگیرد و بنا بر احتیاط واجب کفاره هم بدهد و اگر بیدار شد باز دفعه سوم خوابید و تا اذان صبح بیدار نشد قضاى آن روز را باید بگیرد و وجوب کفّاره مطابق احتیاط بلکه اقوى است.
(١٣١٣) خوابى را که در آن محتلم شده خواب اول حساب نمى‌‌شود، بلکه اگر از آن خواب بیدار شود و دوباره بخوابد خواب اول حساب مى‌‌شود.
(١٣١۴) اگر روزه‌‌دار در روز محتلم شود، واجب نیست فوراً غسل کند.
(١٣١۵) هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده، اگر چه بداند پیش از اذان بوده، روزه او صحیح است.
(١٣١۶) کسى که مى‌‌خواهد قضاى روزه رمضان را بگیرد، هرگاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد بنا بر اظهر روزه او باطل است و در صورتى که وقت گرفتن روزه قضا طورى تنگ است که اگر روزه‌‌اش باطل باشد دیگر فرصتى براى گرفتن روزه قضا ندارد، احتمال دارد ملحق به روزه ماه رمضان باشد.
(١٣١٧) اگر زن در ماه رمضان پیش از اذان صبح از حیض یانفاس پاک شود و عمداً غسل نکند، یااگر وظیفه او تیمم‌‌است عمداً تیمم نکند، روزه‌‌اش باطل‌‌است. و وجوب کفاره خالى از وجه نیست.
(١٣١٨) اگر زن نزدیک اذان صبح از حیض و نفاس پاک شود و براى هیچ کدام از غسل و تیمم وقت نداشته باشد، یا بعد از اذان بفهمد که پیش از اذان پاک شده؛ روزه او صحیح است.
(١٣١٩) اگر زن بعد از اذان صبح از خون حیض یا نفاس پاک شود، یا در بین روز خون حیض یا نفاس ببیند، اگر چه نزدیک مغرب باشد، روزه او باطل است.
(١٣٢٠) اگر زنى که در حال استحاضه است غسلهاى خود را به تفصیلى که در احکام استحاضه گفته شد بجا آورد، روزه او صحیح است، و بى وجه نیست که صحت روزه او مشروط به انجام غسلى باشد که باید براى نماز صبح انجام دهد، ولى بنا بر اظهر غسل نمازهاى مغرب و عشاى شب گذشته و شب آینده در صحیح بودن روزه او شرط نیست، و بنا بر احتیاط واجب مستحاضه متوسطه هم مثل کثیره، انجام غسلى که بر او واجب است در صحیح بودن روزه‌‌اش شرط است ولى وضوى واجب بر مستحاضه قلیله، شرط صحت روزه نیست.
(١٣٢١) در تمام مواردى که غسل واجب است، اگر نتوانست غسل کند، وجوب تیمّم خالى از وجه نیست، و بنا بر احتیاط واجب بعد از تیمّم باید تا اذان صبح بیدار بماند.