(٩٠۴) در رکعت دوم تمام نمازهاى واجب و رکعت سوم نماز مغرب و رکعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشا باید انسان بعد از سجده دوم بنشیند و در حال آرام بودن بدن تشهّد بخواند، و ذکر تشهد بنا بر احتیاط عبارت است از:
«اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاّ اللهُ وَحْدَهُ لاشَریک لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمّداً عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ أللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد».
(٩٠۵) کلمات تشهّد باید به عربى صحیح و به طورى که معمول است پشت سر هم گفته شود.
(٩٠۶) کسى که تشهد را نمى‌‌داند واجب است یاد بگیرد، و در تنگى وقت در صورتى که نتواند از غیر خود متابعت کند و یا از روى نوشته بخواند، ترجمه آن را به زبان خودش، بخواند و اگر از ترجمه هم عاجز بود ذکر یا ترجمه ذکرى را به جاى آن بخواند.
(٩٠٧) اگر تشهّد را فراموش کند و بایستد و پیش از رکوع یادش بیاید که تشهّد را نخوانده، باید بنشیند و تشهد را بخواند و بقیه نماز را مطابق معمول بخواند سپس بعد از اتمام نماز دو سجده سهو براى ایستادن بى‌‌جا و دو سجده سهو براى قرائت یا تسبیحات زیادى در صورتى که خوانده باشد نیز بجا آورد؛ و اگر در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید، باید نماز را مطابق معمول تمام کند و بعد از سلام نماز، تشهد را قضا کند و بنا بر احتیاط واجب براى تشهّد فراموش شده دو سجده سهو بجا آورد.
(٩٠٨) مستحب است در حال تشهّد بر ران چپ بنشیند و روى پاى راست را به کف پاى چپ بگذارد و پیش از تشهد بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» یا بگوید: « بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ خَیرُ الاَْسْماءِ لِلّهِ» و نیز مستحب است دست‌‌ها را بر ران‌‌ها بگذارد و انگشت‌‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند و بعد از تمام شدن تشهّد بگوید: «وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَه».