(١١۶٩) امام جماعت باید شیعه دوازده امامى، عاقل، عادل و حلال‌‌زاده باشد و نماز را به طور صحیح بخواند و بنا بر احتیاط باید بالغ باشد و نیز اگر مأموم مرد است امام او هم باید مرد باشد.
(١١٧٠) عدالت معتبر در امام جماعت عبارت است از حُسن ظاهر یعنى دورى جستن از گناهان کبیره، بطورى که ظاهر احوال شخص بطور ظنى دلالت کند که او بناى بر ترک گناه دارد، نه آن که اتفاقاً چند روزى گناه را ترک کرده باشد، و مأموم باید این حسن ظاهر را احراز کند، و اصرار بر گناهان صغیره به منزله گناه کبیره است.
(١١٧١) کسى که ایستاده نماز مى‌‌خواند، بنا بر اظهر نمى‌‌تواند به کسى که نشسته یا خوابیده نماز مى‌‌خواند اقتدا کند، و همچنین بنا بر احوط کسى که نشسته نماز مى‌‌خواند، نمى‌‌تواند به کسى که خوابیده نماز مى‌‌خواند اقتدا نماید، و کسى که در حال ایستاده به تکیه کردن نیاز ندارد، اقتداى او به کسى که نیاز دارد محل اشکال و احتیاط است.
(١١٧٢) اگر امام جماعت در بین نماز از قیام عاجز شد، لازم است مأموم نیت فرادى کند و نماز خود را بخواند، و همچنین است هر نقصى که مانع از اقتدا است.
(١١٧٣) کسى که نشسته نماز مى‌‌خواند، مى‌‌تواند به کسى که نشسته نماز مى‌‌خواند اقتدا کند، و با تساوى در هرنقص اقتدا جایز است، مثل اقتداى نشسته به نشسته، ولى با اختلاف جهات کمال و نقص، مثل اقتداى ایستاده‌‌اى که براى رکوع اشاره مى‌‌کند به نشسته‌‌اى که براى رکوع خم مى‌‌شود محل اشکال است.
(١١٧۴) اگر امام جماعت به واسطه عذرى با تیمم یا با وضوى جبیره‌‌اى نماز مى‌‌خواند، کسى که وظیفه‌‌اش وضو بوده مى‌‌تواند به او اقتدا کند، ولى اگر امام با لباس نجس نماز مى‌‌خواند، بنابر احتیاط واجب نباید به او اقتدا کرد.
(١١٧۵) اگر امام مرضى دارد که نمى‌‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند بنا بر احتیاط واجب نمى‌‌شود به او اقتدا کرد، و نیز زنى که مستحاضه نیست، نمى‌‌تواند بنا بر احتیاط به زن مستحاضه اقتدا نماید.
(١١٧۶) امامت کسى که مرض خوره یا پیسى دارد، مکروه است مگر براى کسى که مثل اوست، و امامت براى کسانیکه تمایل به امامت او ندارند مکروه است و همچنین کسى که حد شرعى براو اجرا شده، هر چند توبه کرده و حکم به عدالت او شده باشد، مگر براى مثل خودش على الاظهر، همچنین امامت کسى که با تیمّم نماز مى‌‌خواند براى کسى که با وضو نماز مى‌‌خواند، مکروه است.