(٢٠٠٩) زنى که شوهرش مرده باید تا چهار ماه و ده روز عدّه نگاه دارد، یعنى از شوهر کردن خود دارى نماید اگر چه یائسه یا صیغه یا نُه سالش تمام نشده باشد، یا شوهرش با او نزدیکى نکرده باشد، و اگر آبستن باشد، باید تا موقع زاییدن عدّه نگاه دارد، ولى اگر قبل از چهار ماه و ده روز بچه‌‌اش به دنیا آید، باید تا چهار ماه و ده روز از مرگ شوهرش صبر کند و این را عدّه وفات مى‌‌گویند.
(٢٠١٠) زنى که در عدّه وفات مى‌‌باشد، حرام است لباسهاى رنگارنگ بپوشد و سرمه بکشد، و همچنین کارهاى دیگرى که زینت حساب شود بر او حرام مى‌‌باشد.
(٢٠١١) اگر زن یقین کند که شوهرش مرده و بعد از تمام شدن عدّه وفات، شوهر کند، چنانچه معلوم شود شوهر او بعداً مرده است، باید از شوهر دوم جدا شود، و در صورتى که آبستن باشد، به مقدارى که در عدّه طلاق گفته شد، براى شوهر دوم عدّه طلاق و بعد براى شوهر اول عدّه وفات نگاه دارد، و اگر آبستن نباشد، براى شوهر اول عدّه وفات و بعد براى شوهر دوم عدّه طلاق نگاه دارد.
(٢٠١٢) ابتداى عدّه وفات از موقعى است که زن از مرگ شوهر مطلع شود.
(٢٠١٣) اگر زن بگوید، عدّه‌‌ام تمام شده، با دو شرط از او قبول مى‌‌شود:
اول: آن که مورد تهمت نباشد. و دوم: آن که از طلاق یا مردن شوهرش به قدرى گذشته باشد که در آن مدت تمام شدن عدّه ممکن باشد.
(٢٠١۴) اگر زنى را که حامله نیست طلاق رجعى داد و قبل از اتمام عدّه طلاق، شوهر وفات کرد، زن باید از زمان مرگ شوهر، عده وفات نگه دارد.