(۵۴۵) اگر بچه در رحم مادر بمیرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، باید به آسان‌‌ترین راه او را بیرون آورند و چنانچه ناچار شوند که او را قطعه قطعه کنند اشکال ندارد، ولى باید به وسیله شوهرش ـ‌‌اگر اهل فن است‌‌ـ انجام بگیرد؛ و اگر نشد، به وسیله زنى که اهل فن باشد او را بیرون بیاورند؛ و اگر ممکن نیست، مرد محرمى که اهل فن باشد؛ و اگر آن هم ممکن نشود مرد نامحرمى که اهل فن باشد بچه را بیرون بیاورد؛ و در صورتى که آن هم پیدا نشود کسى که اهل فن نباشد مى‌‌تواند بچه را بیرون آورد.
(۵۴۶) هرگاه مادر بمیرد و بچه در شکمش زنده باشد، اگرچه امید زنده ماندن طفل را نداشته باشند، باید به وسیله کسانى که در مسأله پیش گفته شد از هرطرفى که بچه سالم بیرون مى‌‌آید بچه را بیرون آورند و دوباره بدوزند؛ ولى اگر بین پهلوى چپ و راست در سالم بودن بچه فرقى نباشد باید از پهلوى چپ بیرون آورند.
(۵۴٧) جایز نیست انسان در مرگ کسى صورت و بدن رابخراشد و به خود لطمه بزند و بنا بر احتیاط فرقى بین مرد و زن نیست.
(۵۴٨) پاره کردن یقه در مرگ غیر پدر و برادر جایز نیست.