از وقتى که اولین جزء بچه از شکم مادر بیرون مى‌‌آید، هرخونى که زن مى‌‌بیند، اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس نَفساء مى‌‌گویند.
(۴٣٨) خونى که زن پیش از بیرون آمدن اولین جزء بچه مى‌‌بیند نفاس نیست.
(۴٣٩) لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته‌‌اى هم از رحم زن خارج شود، و خود زن بداند یا چهار نفر قابله بگویند که اگر در رحم مى‌‌ماند انسان مى‌‌شد، خونى که تا ده روز ببیند خون نفاس است، بنا بر احوط.
(۴۴٠) ممکن است خون نفاس یک لحظه بیشتر نیاید، ولى بیشتر از ده روز نمى‌‌شود.
(۴۴١) توقف در مسجد و رساندن جایى از بدن به خط قرآن و کارهاى دیگرى که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مکروه است، بر نفساء هم واجب، مستحب و مکروه مى‌‌باشد.
(۴۴٢) طلاق دادن زنى که در حال نفاس مى‌‌باشد باطل است و نزدیکى کردن با او حرام مى‌‌باشد. و اگر شوهرش با او نزدیکى کند احتیاط واجب آن است که به دستورى که در احکام حیض (مسأله ۴٢٨) گفته شد کفاره بدهد.
(۴۴٣) وقتى زن از خون نفاس پاک شد باید غسل کند و عبادت‌‌هاى خود را بجا آورد، و اگر دوباره خون ببیند چنانچه روزهایى که خون دیده با روزهایى که در وسط پاک بوده روى هم ده روز یا کمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، و اگر روزهایى که پاک بوده روزه گرفته باشد باید قضا نماید.
(۴۴۴) اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال بدهد که در باطن خون هست، باید مقدارى پنبه داخل فرج نماید که اگر پاک است، براى عبادت‌‌هاى خود غسل کند.
(۴۴۵) اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد چنانچه در حیض عادت دارد به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقیه استحاضه است؛ و اگر عادت ندارد، تا ده روز بنا بر اظهر نفاس و بقیه استحاضه مى‌‌باشد. و احتیاط مستحب آن است کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هیجدهم زایمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهایى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
(۴۴۶) زنى که عادت حیضش کمتر از ده روز است، اگر بیشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببیند در صورتى که از ده روز بیشتر نشود بنا بر اظهر تمام آن مدت را نفاس قرار مى‌‌دهد.