(٩٨٩) کسى که نماز احتیاط بر او واجب است بعد از سلام نماز باید فوراً نیت نماز احتیاط کند و تکبیر بگوید و بنابر اظهر حمد را بخواند و به رکوع برود و دو سجده نماید پس اگر یک رکعت نماز احتیاط بر او واجب است، بعد از دو سجده، تشهد بخواند و سلام دهد و اگر دو رکعت نماز احتیاط بر او واجب است بعد از دو سجده یک رکعت دیگر مثل رکعت اول بجا آورد و بعد از تشهد سلام دهد.
(٩٩٠) نماز احتیاط سوره و قنوت ندارد، و باید آن را آهسته بخواند ـ‌‌بنا بر لزومِ آهسته خواندن در قرائت رکعت سوم و چهارم‌‌ـ و نیت آن را به زبان نیاورد.
(٩٩١) اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد، نمازى که خوانده درست بوده، لازم نیست نماز احتیاط را بخواند، و اگر در بین نماز احتیاط بفهمد، لازم نیست آن را تمام نماید بلکه مثل نماز نافله مى‌‌شود، که قطع و ادامه آن هردو جایز است.
(٩٩٢) اگر بعد از نماز احتیاط بفهمد کسرى نمازش به مقدار نماز احتیاط بوده، مثلا در شک بین سه و چهار، یک رکعت نماز احتیاط بخواند بعد بفهمد نماز را سه رکعت خوانده، نمازش صحیح است.
(٩٩٣) اگر بعد از خواندن نماز احتیاط بفهمد کسرى نماز بیشتر از نماز احتیاط بوده، مثلا در شک بین سه و چهار، یک رکعت نماز احتیاط بخواند، بعد بفهمد نماز را دو رکعت خوانده، چنانچه بعد از نماز احتیاط کارى که نماز را باطل مى‌‌کند انجام داده، مثلا پشت به قبله کرده، باید نماز را دوباره بخواند و اگر کارى که نماز را باطل مى‌‌کند انجام نداده باید یک رکعت دیگر نماز بخواند و بنا بر احتیاط نمازش را دومرتبه اعاده کند.
(٩٩۴) اگر بین دو و سه و چهار شک کند و بعد از خواندن دو رکعت نماز احتیاط ایستاده، یادش بیاید که نماز را دو رکعت خوانده بنابر اظهر لازم نیست دو رکعت نماز احتیاط نشسته را بخواند.
(٩٩۵) اگر بین سه و چهار شک کند و موقعى که یک رکعت نماز احتیاط ایستاده را مى‌‌خواند، یادش بیاید که نماز را سه رکعت خوانده باید نماز احتیاط را تمام کند و نمازش بنا بر اظهر صحیح است، ولى اگر در اثناء دو رکعت نماز احتیاط نشسته یادش بیاید، باید احتیاطاً نمازش را اعاده کند.
(٩٩۶) اگر بین دو و سه و چهار شک کند و موقعى که دو رکعت نماز احتیاط ایستاده را مى‌‌خواند پیش از رکوع رکعت دوم یادش بیاید که نماز را سه رکعت خوانده، باید بنشیند و نماز احتیاط را یک رکعتى تمام کند و بنا بر اظهر نمازش صحیح است.
(٩٩٧) اگر در بین نماز احتیاط بفهمد کسرى نمازش بیشتر یا کمتر از نماز احتیاط بوده، چنانچه نتواند نماز احتیاط را مطابق کسرى نمازش تمام کند، باید آن را تمام کند و بنابر احتیاط واجب، نماز را دوباره بخواند مثلا در شک بین سه و چهار اگر موقعى که دو رکعت نماز احتیاط نشسته را مى‌‌خواند، یادش بیاید که نماز را دو رکعت خوانده، چون نمى‌‌تواند دو رکعت نشسته را بجاى دو رکعت ایستاده حساب کند، باید بعد از تمام کردن نماز احتیاط، نماز را احتیاطاً اعاده نماید؛ و احتیاط بیشتر در این است که اگر قبل از رکوع رکعت اول متوجه نقصان نماز شد، بایستد و دو رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند و بعد نمازش را دو مرتبه اعاده کند.
(٩٩٨) اگر شک کند نماز احتیاطى که بر او واجب بوده بجا آورده یا نه، بنا مى‌‌گذارد که خوانده است، اگر چه احتیاط مستحب آن است که در صورتى که از حال نماز خارج نشده آن را بجا آورد.
(٩٩٩) اگر در نماز احتیاط، رکنى را کم یا زیاد کند، یا مثلا به جاى یک رکعت دو رکعت بخواند، نماز احتیاط باطل مى‌‌شود. و احتیاط در جایى که سهواً نماز احتیاط را باطل کرده باشد این است که نماز احتیاط و اصل نماز را دوباره بخواند.
(١٠٠٠) موقعى که مشغول نماز احتیاط است اگر در یکى از کارهاى آن شک کند باید به شک خود اعتنا نکند اگر چه محل آن نگذشته باشد بنابر اظهر.
(١٠٠١) اگر در عدد رکعات نماز احتیاط شک کند به آن اعتنا نمى‌‌کند و بنا بر اظهر بنا را بر صحیح بودن نماز مى‌‌گذارد. و اگر بعد از نماز شک کرد که احتیاط لازم یک رکعت است یا دو رکعت، احتیاطاً هردو را بجا مى‌‌آورد و سپس نماز را اعاده مى‌‌کند.
(١٠٠٢) اگر بعد از سلام نماز احتیاط شک کند که یکى از اجزاء یا شرایط آن را بجا آورده یا نه، به شک خود اعتنا نکند. و اگر سهواً در نماز احتیاط کلام بى‌‌جا گفت، بنا بر اظهر سجده سهو واجب نیست، اگر چه احتیاط در بجا آوردن است.
(١٠٠٣) حکم گمان در رکعت‌‌هاى نماز حکم یقین است، مثلا اگر در نماز چهار رکعتى انسان گمان دارد که نماز را چهار رکعت خوانده، نباید نماز احتیاط بخواند، و همچنین اگر به افعال نماز گمان پیدا کرد، مثلا گمان کرد که حمد خوانده است مثل این است که یقین کرده و لازم نیست بخواند و اگر گمان کرد که نخوانده باید دومرتبه بخواند. چه گمان به چیزى پیدا کند که موجب صحیح بودن نماز است یا به چیزى که نماز را باطل مى‌‌کند، به رکنى از ارکان نماز گمان پیدا کند یا به غیر رکن، موقع شک یا فراموشى گمان حاصل شود یا خودبخود گمان پیدا کند، در تمام این صورت‌‌ها، گمان داشتن مانند یقین است و حکم یقین را دارد، اگرچه احتیاط مستحب در این است که اگر گمان به انجام دادن فعلى پیدا کرد که رکن نیست، دو مرتبه آن را انجام بدهد.
(١٠٠۴) اگر هم نماز احتیاط و هم سجده سهو بر نمازگزار لازم شد بنابراظهر باید نماز احتیاط را بر سجده سهو مقدم بدارد؛ و اگر همراه با نماز احتیاط قضاى سجده یا تشهد هم بر او واجب شد پس در لزوم تقدیم آنها بر نماز احتیاط و یا تأخیر، تأمل است، و در هرصورت علاوه بر بجا آوردن آن دو، احوط اعاده نماز است.