(١٣۵۴) مسافر نمى‌‌تواند در سفر روزه بگيرد، مگر اين كه روزه گرفتن در سفر را نذر كرده باشد، كه در اين صورت روزه گرفتن صحيح است، و بنابراحتياط واجب روزه مستحبى را در سفر به نيت رجاء بايد گرفت، مگر در مدينه مشرفه كه بنا بر روايت، مسافر مى‌‌تواند براى برآورده شدن حاجت سه روز روزه بگيرد.
(١٣۵۵) مسافرى كه نماز چهار ركعتى او شكسته است، نمى‌‌تواند در سفر روزه بگيرد، ولى مسافرى كه نماز او تمام، يعنى چهار ركعتى است بايد در حال سفر هم روزه‌‌اش را بگيرد، و تفصيل مسائل در نماز مسافر گذشت.
(١٣۵۶) اگر مسافر قبل از ظهر به سفر رود روزه‌‌اش باطل مى‌‌شود، چه از شب نيّت مسافرت داشته باشد يانه، ولى احتياط مستحب اين است كه اگر از شب قبل تصميم مسافرت نداشته، مسافرت نكند.
(١٣۵٧) اگر مسافر بعد از ظهر از مسافرت برگردد و ظهر آن روز در جايى كه نماز تمام است نباشد، روزه آن روز باطل است، ولى اگر قبل از ظهر برگردد، در صورتى كه افطار نكرده باشد، روزه آن روز بر او واجب مى‌‌شود، بنابراين بايد نيت روزه بكند و روزه‌‌اش هم صحيح است.
(١٣۵٨) اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگيرد، روزه‌‌اش باطل است.
(١٣۵٩) اگر مسافر نداند كه روزه در سفر صحيح نيست و روزه بگيرد روزه‌‌اش صحيح است.