احکام جنابت

(٣۴٩) به دو چیز انسان جنب مى‌‌شود‌‌؛ اول‌‌: جماع‌‌. دوم‌‌: بیرون آمدن منى‌‌، چه در خواب باشد چه در بیدارى‌‌، با اختیار باشد یا بى‌‌اختیار‌‌، کم باشد یا زیاد‌‌، با شهوت باشد یا بى‌‌شهوت‌‌.

(٣۵٠) اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است یا بول یا غیراینها‌‌، چنانچه با شهوت و جَستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن‌‌، بدن سست شده‌‌، آن رطوبت حکم منى را دارد بلکه اگر فقط با شهوت و جَستن باشد ثابت شدن حکم منى خالى از وجه نیست‌‌؛ و اگر هیچ یک از این سه نشانه را نداشته باشد‌‌، حکم منى ندارد‌‌. و در مریض لازم نیست آن آب‌‌، با جَستن بیرون آمده باشد‌‌، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد در حکم منى است بنا بر اظهر‌‌؛ و همچنین در زن مریض بنا بر احوط‌‌، و لازم نیست بدن او سست شود‌‌، بلکه خالى از وجه نیست که حکم زن در صحت و مرض مانند مرد باشد‌‌.

(٣۵١) مستحب است انسان بعد از بیرون آمدن منى بول کند، و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بیرون آید، که نداند منى است یا رطوبت دیگر، حکم منى را دارد‌‌. و اگر نمى‌‌تواند بول کند بنا بر احوط باید استبراء کند به کیفیتى که در احکام تخلى گذشت و اگر به این صورت استبراء کرد و یا بول نمود و بعد رطوبتى خارج شد که ندانست بول است یا منى، حکم بول را دارد.

(٣۵٢) اگر کسى در قُبُل زن جماع کند و به اندازه ختنه گاه داخل شود هردو جنب مى‌‌شوند‌‌؛ و همچنین است بنا بر اظهر اگر در دُبُر زن نزدیکى کند بلکه بنا بر اظهر و احوط اگر در دُبُر مردى نزدیکى کند نیز همین طور است و در نزدیکى با حیوان نیز بنا بر احتیاط حکم همین است‌‌.

(٣۵٣) اگر شک‌‌کند به‌‌مقدار ختنه‌‌گاه داخل شده یانه، غسل بر او واجب نیست‌‌.

(٣۵۴) اگر ـ ‌‌نَعُوذُ بِاللهِ‌‌ ـ حیوانى را وَطى کند یعنى با او نزدیکى نماید و منى از او بیرون آید غسل تنها کافى است. و اگر منى بیرون نیاید، چنانچه پیش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها کافى بوده و احتیاطى است و اگر وضو نداشته احتیاط واجب آن است که غسل کند، وضو هم بگیرد.

(٣۵۵) اگر منى از جاى خود حرکت کند و بیرون نیاید، یا انسان شک کند که منى از او بیرون آمده یا نه، غسل بر او واجب نیست. و همچنین است اگر خواب ببیند که محتلم شده ولى بعد از بیدار شدن اثرى از منى نبیند.

(٣۵۶) هرگاه بعد از غسل‌‌، منى مرد از زن خارج شود غسل واجب نیست و همچنین است اگر شک کند که منى بیرون آمده از خود اوست یا از مرد، اما اگر علم یا اطمینان داشته باشد که منى خارج شده از خود اوست و یا مخلوط با منى مرد است‌‌، غسل بر او واجب است‌‌.

(٣۵٧) کسى که نمى‌‌تواند غسل کند ولى تیمم برایش ممکن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى‌‌تواند با عیال خود نزدیکى کند، مگر آنکه قبل از وقت متطهر باشد‌‌.

(٣۵٨) اگر در لباس خود منى ببیند و بداند که از خود اوست و براى آن غسل نکرده‌‌، باید غسل کند و نمازهایى را که یقین یا اطمینان دارد که بعد از بیرون آمدن منى خوانده‌‌، قضا یا اعاده کند‌‌.