(٣٧١) در غسل ارتماسى باید تمام بدن پاک باشد مگر اینکه در آنِ واحد هم بدن پاک شود و هم غسل انجام گیرد؛ و در غسل ترتیبى پاک بودن تمام بدن لازم نیست، و اگر تمام بدن نجس باشد و هر قسمتى را پیش از غسل دادن آن قسمت آب بکشد کافى است. ولى پاک بودن تمام بدن قبل از شروع در غسل مطلقاً، موافق احتیاط است.
(٣٧٢) اگر در غسل مقدارى از بدن نشسته بماند غسل باطل است ولى شستن جاهایى از بدن که دیده نمى‌‌شود، مثل داخل گوش و بینى واجب نیست.
(٣٧٣) جایى را که شک دارد از ظاهر بدن است یا از باطن آن، شستن آن لازم نیست ولى احتیاط در شستن است.
(٣٧۴) چیزى را که مانع رسیدن آب ببدن است، باید برطرف کند.
(٣٧۵) اگر موقع غسل شک کند که چیزى که مانع از رسیدن آب باشد، در بدن او هست یا نه، باید بنا بر احوط وارسى کند تا مطمئن شود که مانعى نیست. و اگر وارسى نکرد و پس از غسل معلوم شد مانعى نبوده و قصد قربت داشته، غسل صحیح است.
(٣٧۶) لزوم شستن موهاى کوتاه که پوست از لاى آنها دیده مى‌‌شود در موقع غسل کردن خالى از قوت نیست ولى موهاى بلند لازم نیست.
(٣٧٧) تمام شرطهایى که براى صحیح بودن وضو گفته شد، مثل پاک بودن آب، در صحیح بودن غسل هم شرط است. ولى در غسل لازم نیست بدن را از بالا به پایین بشوید، امّا در ترتیبى احوط است، و نیز در غسل ترتیبى لازم نیست بعد از شستن هر قسمت فوراً قسمت دیگر را بشوید، بلکه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر کند و بعد طرف راست را بشوید و بعد از مدتى طرف چپ را بشوید اشکال ندارد.
(٣٧٨) کسى که نمى‌‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، اگر به اندازه‌‌اى که غسل کند و نماز بخواند، بول و غائط از او بیرون نمى‌‌آید چنانچه وقت تنگ باشد، باید هرقسمت را فوراً بعد از قسمت دیگر بشوید و بعد از غُسل هم فوراً نماز بخواند؛ و همچنین است حکم زن مستحاضه که بعداً گفته مى‌‌شود.
(٣٧٩) اگر در بین غسل، حدث اصغر از او سرزند مثلا بول کند، بنابراحتیاط به قصد وظیفه واقعیه (اعم از تمام یا اتمام) غسل را دوباره از سر شروع کند و براى نماز و کارى که وضو لازم دارد وضو بگیرد.
(٣٨٠) کسى که چند غسل بر او واجب است مى‌‌تواند به نیت همه آنها یک غسل بجا آورد، یا آنها را جدا جدا انجام دهد.
(٣٨١) کسى که غسل جنابت کرده، نباید براى نماز وضو بگیرد ولى در غسل‌‌هاى دیگر براى نماز باید وضو بگیرد.
(٣٧١) در غسل ارتماسى باید تمام بدن پاک باشد مگر اینکه در آنِ واحد هم بدن پاک شود و هم غسل انجام گیرد؛ و در غسل ترتیبى پاک بودن تمام بدن لازم نیست، و اگر تمام بدن نجس باشد و هر قسمتى را پیش از غسل دادن آن قسمت آب بکشد کافى است. ولى پاک بودن تمام بدن قبل از شروع در غسل مطلقاً، موافق احتیاط است.
(٣٧٢) اگر در غسل مقدارى از بدن نشسته بماند غسل باطل است ولى شستن جاهایى از بدن که دیده نمى‌‌شود، مثل داخل گوش و بینى واجب نیست.
(٣٧٣) جایى را که شک دارد از ظاهر بدن است یا از باطن آن، شستن آن لازم نیست ولى احتیاط در شستن است.
(٣٧۴) چیزى را که مانع رسیدن آب ببدن است، باید برطرف کند.
(٣٧۵) اگر موقع غسل شک کند که چیزى که مانع از رسیدن آب باشد، در بدن او هست یا نه، باید بنا بر احوط وارسى کند تا مطمئن شود که مانعى نیست. و اگر وارسى نکرد و پس از غسل معلوم شد مانعى نبوده و قصد قربت داشته، غسل صحیح است.
(٣٧۶) لزوم شستن موهاى کوتاه که پوست از لاى آنها دیده مى‌‌شود در موقع غسل کردن خالى از قوت نیست ولى موهاى بلند لازم نیست.
(٣٧٧) تمام شرطهایى که براى صحیح بودن وضو گفته شد، مثل پاک بودن آب، در صحیح بودن غسل هم شرط است. ولى در غسل لازم نیست بدن را از بالا به پایین بشوید، امّا در ترتیبى احوط است، و نیز در غسل ترتیبى لازم نیست بعد از شستن هر قسمت فوراً قسمت دیگر را بشوید، بلکه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر کند و بعد طرف راست را بشوید و بعد از مدتى طرف چپ را بشوید اشکال ندارد.
(٣٧٨) کسى که نمى‌‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، اگر به اندازه‌‌اى که غسل کند و نماز بخواند، بول و غائط از او بیرون نمى‌‌آید چنانچه وقت تنگ باشد، باید هرقسمت را فوراً بعد از قسمت دیگر بشوید و بعد از غُسل هم فوراً نماز بخواند؛ و همچنین است حکم زن مستحاضه که بعداً گفته مى‌‌شود.
(٣٧٩) اگر در بین غسل، حدث اصغر از او سرزند مثلا بول کند، بنابراحتیاط به قصد وظیفه واقعیه (اعم از تمام یا اتمام) غسل را دوباره از سر شروع کند و براى نماز و کارى که وضو لازم دارد وضو بگیرد.
(٣٨٠) کسى که چند غسل بر او واجب است مى‌‌تواند به نیت همه آنها یک غسل بجا آورد، یا آنها را جدا جدا انجام دهد.
(٣٨١) کسى که غسل جنابت کرده، نباید براى نماز وضو بگیرد ولى در غسل‌‌هاى دیگر براى نماز باید وضو بگیرد.