(١٢۵) نجاست هرچیز از سه راه ثابت مى‌‌شود:
١ ـ آنکه خود انسان یقین یا ظن اطمینان‌‌آور پیدا کند که چیزى نجس است، و گرنه لازم نیست از آن اجتناب نماید. بنا بر این در قهوه‌‌خانه و مهمانخانه‌‌هایى که مردمان بى‌‌مبالات و کسانى که پاکى و نجسى را مراعات نمى‌‌کنند در آنها غذا مى‌‌خورند، اگر انسان یقین نداشته باشد غذایى را که براى او آورده‌‌اند نجس است، غذا خوردن اشکال ندارد.
٢ ـ کسى که چیزى در اختیار اوست بگوید آن چیز نجس است و از گفته او اطمینان حاصل گردد، مثلاً همسر یا خدمتکار بگوید ظرف یا چیز دیگرى که در اختیار اوست نجس مى‌‌باشد.
٣ ـ آن که دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است، و همچنین اگر یک نفر عادل هم بگوید چیزى نجس است بنابر احتیاط واجب باید از آن اجتناب کرد.
(١٢۶) اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس بودن و پاک بودن چیزى را نداند مثلا نداند عرق جنب از حرام پاک است یا نه، باید مسأله را بپرسد یا احتیاط نماید. ولى اگر با اینکه مسأله را مى‌‌داند، در چیزى شک کند که پاک است یا نه مثلا شک کند که آن چیز خون است یا نه یا نداند که خون پشه است یا خون انسان، پاک مى‌‌باشد.