٢٠٨١) سر بریدن حیوان پنج شرط دارد:
١ ـ کسى که سر حیوان را مى‌‌بُرد، چه مرد باشد یا زن و یا بچه ممیز، باید مسلمان باشد و اظهار دشمنى با اهل بیت پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) نکند. و مرتدّ از مسلمین، غُلاة، خوارج و منکر ضروریات اسلام، محکوم به حکم کافر است.
٢ ـ سر حیوان را با چیزى ببرند که از آهن باشد، ولى چنانچه آهن پیدا نشود و طورى باشد که اگر سر حیوان را نبرند مى‌‌میرد، یا ذبح آن حیوان عرفاً براى انسان ضرورت داشته باشد، با چیز تیزى که چهار رگ آن را جدا کند، مانند شیشه و سنگ تیز، مى‌‌شود سر آن را برید. بلکه اگر آلت ذبح غیرآهن باشد ولى در حدّت و استحکام و تیزى و اطّرادِ تا آخر ذبح مثل آهن باشد به نحو یقین، بعید نیست به الغاء خصوصیت ملحق به آهن باشد.
٣ ـ در موقع سر بریدن، جلو بدن حیوان رو به قبله باشد، و کسى که مى‌‌داند باید رو به قبله سر ببرد، اگر عمداً حیوان را رو به قبله نکند، حیوان حرام مى‌‌شود، ولى اگر فراموش کند، یا مسأله را نداند، یا قبله را اشتباه کند، یا نداند قبله کدام طرف است، یا نتواند حیوان را رو به قبله کند، بنابراظهر، اشکال ندارد.
۴ ـ وقتى مى‌‌خواهد سر حیوان را ببرد، یا کارد به گلویش بگذارد، به نیت سر بریدن، نام خدا را ببرد و همین قدر که بگوید: «بسم الله»، کافى است، و اگر بدون قصد سر بریدن، نام خدا را ببرد آن حیوان، بنا بر اظهر پاک نمى‌‌شود و گوشت آن هم حرام است، ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد، اشکال ندارد.
۵ ـ حیوان بعد از سر بریدن حرکتى بکند، اگر چه مثلا چشم یا دُم خود را حرکت دهد، یا پاى خود را به زمین زند که معلوم شود زنده بوده، و لازم نیست خون از بدنش خارج شود.