(١١٠١) مسافر مىتواند در مسجد الحرام و مسجد النّبى(صلى الله علیه وآله وسلم) و مسجد کوفه نمازش را تمام بخواند، و احتیاط در این است که نماز را شکسته بخواند. ولى اگر بخواهد در جایى که اول جزء این مساجـد نبوده و بعد به آنهـا اضافه شده نماز بخواند، احتیاط واجب آن است که شکسته بخواند، و نیز مسافر مىتواند در حرماصلى حضرت سید الشهداء(علیه السلام) نماز را تمام بخواند، ولى اگر در این چهار مکان نماز او قضا شد، بنا بر احتیاط واجب به طور شکسته قضا نماید، اگر چه در همان مکان باشد.
(١١٠٢) کسىکه مىداند مسافر است و باید نماز را شکسته بخواند، اگر در غیر چهار مکانى که در مسأله پیش گفته شد عمداً تمام بخواند، نمازش باطل است.
(١١٠٣) مسافرى که نمىداند باید نماز را شکسته بخواند، اگر تمام بخواند و قصد قربت در نماز داشته باشد نمازش صحیح است.
(١١٠۴) مسافرى که مىداند باید نماز را شکسته بخواند اگر بعضى از خصوصیات آن را نداند، مثلا نداند که در سفر هشت فرسخى باید شکسته بخواند، چنانچه تمام بخواند، در صورتى که وقت باقى است باید بنا بر احوط نماز را شکسته بخواند و اگر وقت گذشته به طور شکسته قضا نماید.
(١١٠۵) مسافرى که مىداند باید نماز را شکسته بخواند، اگر به گمان این که سفر او کمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند، وقتى بفهمد که سفرش هشت فرسخ بوده، نمازى را که تمام خوانده، بنا بر احتیاط واجب باید دوباره شکسته بخواند و اگر وقت هم گذشته، قضا نماید.
(١١٠۶) اگر فراموش کند که مسافر است و نماز را تمام بخواند، چنانچه در وقت یادش بیاید، باید شکسته بجا آورد ولى اگر بعد از وقت یادش بیاید، قضاى آن نماز بر او واجب نیست.
(١١٠٧) اگر از روى فراموشى نماز را شکسته بخواند با این که نمىدانست سفرش به اندازه مسافت شرعى هست یا نه، یا این که مىدانست به اندازه مسافت نیست ولى بعد معلوم شد که به اندازه مسافت بوده، بنا بر اظهر اگر نیت قربت داشت، اعاده لازم نیست.
(١١٠٨) مسافرى که نماز نخوانده، اگر پیش از تمام شدن وقت به وطنش برسد، یا به جایى برسد که مىخواهد ده روز در آنجا بماند، بنابر اصح باید نماز را تمام بخواند، و کسى که مسافر نیست، اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت کند، بنا بر اقوى در سفر باید نماز را شکسته بخواند.
(١١٠٩) اگر از مسافرى که باید نماز را شکسته بخواند نماز ظهر یا عصر یا عشا قضا شود، باید آن را دو رکعتى قضا نماید، اگر چه در غیر سفر بخواهد قضاى آن را بجا آورد، و اگر از کسى که مسافر نیست یکى از این سه نماز قضا شود، باید چهار رکعتى قضا نماید اگر چه در سفر بخواهد آن را قضا نماید.
(١١١٠) مستحب است مسافر بعد از هر نمازى که شکسته مىخواند سى مرتبه بگوید: «سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لااِلهَ اِلاّ اللهُ وَ اللهُ اَکبَرْ».