(١٨٩١) اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکى از این هفت عیب را دارد، مى‌‌تواند عقد را به هم بزند:
١ ـ دیوانگى.٢ ـ بیمارى خوره.٣ ـ بیمارى برص.۴ ـ کورى. ۵ ـ شل بودن، به طورى که معلوم باشد.۶ ـ افضا شده باشد؛ یعنى مجراى بول و حیض یا مجراى حیض و غائط او یکى شده باشد، ولى اگر مجراى حیض و غائط او یکى شده باشد، به هم زدن عقد مشکل است و باید احتیاط شود. ٧ ـ گوشت یا استخوان یا غده‌‌اى در فرج او باشد، که مانع نزدیکى شود.
(١٨٩٢) اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه است، یا آلت مردى ندارد، یا عِنّین است و نمى‌‌تواند نزدیکى نماید، یا بیضه‌‌هاى او را کشیده‌‌اند، مى‌‌تواند عقد را به هم بزند.
(١٨٩٣) اگر مرد یا زن، به سبب یکى از عیوب که در دو مسأله قبل گفته شد عقد را بهم بزند، از هم جدا مى شوند و طلاق لازم نیست.
(١٨٩۴) اگر به علّت آن که مرد عِنّین است و نمى‌‌تواند نزدیکى کند، زن عقد را به هم بزند، شوهر باید نصف مهر را بدهد، ولى اگر به علّت یکى از عیوب دیگر که گفته شد، مرد یا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزدیکى نکرده باشد، چیزى بر او نیست و اگر نزدیکى کرده، باید تمام مهر را بدهد.