(١۵١٧) گوسفند پنج نصاب دارد:
اول: چهل گوسفند، و زکات آن یک گوسفند است، و تا گوسفند به چهل نرسد زکات ندارد.
دوم: ١٢١ گوسفند، و زکات آن دو گوسفند است.
سوم: ٢٠١ گوسفند، و زکات آن سه گوسفند است.
چهارم: ٣٠١ گوسفند، و زکات آن چهار گوسفند است.
پنجم: چهار صد و بالاتر از آن، که باید آنها را صدتا، صدتا، حساب کند و براى هرصدتاى آنها یک گوسفند بدهد، و لازم نیست زکات را از خود گوسفندها بدهد، بلکه اگر گوسفند دیگرى بدهد، یا مطابق قیمت گوسفند، پول بدهد کافى است، ولى اگر بخواهد جنس دیگر بدهد در صورتى که براى فقرا بهتر باشد، اشکال ندارد.
(١۵١٨) زکات ما بین دو نصاب واجب نیست، پس اگر شماره گوسفندهاى کسى از نصاب اول که چهل است بیشتر باشد تا به نصاب دوم که ١٢١ است نرسیده، فقط باید زکات چهل تاى آن را بدهد و زیادى آن زکات نداردو همچنین است در نصابهاى بعد.
(١۵١٩) گوسفندى را که براى زکات مى‌‌دهد اگر داخل سال دوم شده باشد کافى است، ولى اظهر این است که اگر هفت ماه گوسفند هم تمام شده باشد کافى است، و اگر بُز را به عنوان زکات بدهد، باید داخل سال سوم شده باشد.
(١۵٢٠) اگر یک نفر در چند جا، گاو یا شتر یا گوسفند داشته باشد و روى هم به اندازه نصاب باشند، باید زکات آنها را بدهد.
(١۵٢١) اگر گاو، گوسفند و شترى که دارد همه مریض یا معیوب یا پیر باشند، مى‌‌تواند زکات را از خود آنها بدهد، ولى اگر همه سالم و بى عیب و جوان باشند نمى‌‌تواند زکات آنها را از حیوان مریض یا معیوب یا پیر بدهد، بلکه اگر بعضى از آنها سالم و بعضى مریض و دسته‌‌اى معیوب و دسته دیگر بى عیب و مقدارى پیر و مقدارى جوان باشند، مستحب آن است که براى زکات آنها، همه را در مجموع و به طور متوسط در نظر بگیرد، گرچه اظهر آن است که پرداخت آنچه که اسم حیوان بر او صدق کند کافى است.
(١۵٢٢) اگر قبل از تمام شدن ماه یازدهم، گاو، گوسفند و شتر را با چیز دیگر عوض کند، یا نصابى را که دارد با مقدار نصاب از همان جنس عوض نماید، مثلا چهل گوسفند بدهد و چهل گوسفند دیگر بگیرد، زکات بر او
واجب نیست.