(۵٧٧) هرگاه بترسد که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل برساند خود او یا عیال و اولاد او، یا رفیقش و کسانى که به او مربوطند، مانند خدمتکار از تشنگى بمیرند یا مریض شوند، یا به قدرى تشنه شوند که تحمل آن مشقت دارد، باید به جاى وضو و غسل تیمّم نماید. و نیز اگر بترسد حیوانى از تشنگى تلف شود در صورتى که ذبح آن حیوان براى او ضرر داشته باشد، باید آب را به آن بدهد و تیمم نماید اگر چه حیوان مال خودش نباشد؛ و همچنین است اگر کسى که حفظ جان او واجب است به طورى تشنه باشد که اگر انسان آب را به او ندهد تلف شود.
(۵٧٨) اگر غیر از آب پاکى که براى وضو یا غسل دارد آب نجسى هم به مقدار آشامیدن خود و کسانى که به او مربوطند داشته باشد، باید آب پاک را براى آشامیدن بگذارد و با تیمّم نماز بخواند؛ ولى چنانچه آب را براى حیوانش بخواهد باید آب نجس را به آن بدهد و با آب پاک وضو و غسل را انجام دهد.