براى شش چیز وضو گرفتن واجب است:
١ ـ براى نمازهاى واجب غیر از نماز میت.
٢ ـ براى سجده و تشهد فراموش شده، اگر بین آنها و نماز حدثى از او سر زده مثلا بول کرده باشد؛ و احتیاط واجب آن است که براى سجده سهو هم وضو بگیرد.
٣ ـ براى طواف واجب خانه کعبه.
۴ ـ اگر نذر یا عهد کرده یا قسم خورده باشد که وضو بگیرد.
۵ ـ اگر نذر کرده باشد که جایى از بدن خود را به خط قرآن برساند.
۶ ـ براى آب کشیدن قرآنى که نجس شده یا بیرون آوردن آن از مستراح و مانند آن، در صورتى که مجبور باشد دست یا جاى دیگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بى‌‌احترامى به قرآن باشد باید بدون اینکه وضو بگیرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بیرون آورد، یا اگر نجس شده آب بکشد؛ و در صورت پنجم و ششم بنا بر احتیاط واجب اسم پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) و ائمه طاهرین(علیهم السلام)و حضرت زهرا(علیها السلام) هم مثل قرآن است.
(٣٢١) مس نمودن خط قرآن، یعنى رساندن جایى از بدن به خط قرآن براى کسى که وضو ندارد حرام است، ولى تماس موى انسان با خط قرآن بنابراظهر مانعى ندارد، حتى اگر کوتاه باشد. و اگر قرآن را به زبان فارسى یا به زبان دیگر ترجمه کنند مس آن اشکال ندارد.
(٣٢٢) جلوگیرى بچه و دیوانه از مس خط قرآن واجب نیست، ولى اگر مس نمودن آنان بى‌‌احترامى به قرآن باشد، باید از آنان جلوگیرى کنند.
(٣٢٣) کسى که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى که نوشته شده باشد مس نماید. و احتیاط واجب آن است که اسم پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) و امام(علیه السلام) و حضرت زهرا(علیها السلام) را هم مس ننماید.
(٣٢۴) اگر پیش از وقت نماز به قصد این که با طهارت باشد وضو بگیرد یا غسل کند صحیح است.
(٣٢۵) کسى که یقین دارد وقت داخل شده اگر نیت وضوى واجب کند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوى او صحیح است.
(٣٢۶) مستحب است انسان براى امور زیر وضو بگیرد: براى نماز میت، زیارت اهل قبور، رفتن به مسجد و حرم ائمه (علیهم السلام)، براى همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن، و نیز براى مس حاشیه قرآن، و براى خوابیدن. و نیز مستحب است کسى که وضو دارد دوباره وضو بگیرد. و اگر براى یکى از این کارها وضو بگیرد هرکارى را که باید با وضو انجام داد، مى‌‌تواند بجا آورد، مثلا مى‌‌تواند با آن وضو نماز بخواند.