(٢٢٣) اگر خود انسان یقین کند چیزى که نجس بوده پاک شده است، یا دو عادل به پاک شدن آن خبر دهند، آن چیز پاک است؛ و همچنین است اگر کسى که چیز نجس در اختیار او است بگوید آن چیز پاک شده، یا مسلمانى چیز نجس را آب کشیده باشد اگر چه معلوم نباشد درست آب کشیده یا نه.
(٢٢۴) کسى که وکیل شده است لباس انسان را آب بکشد و لباس هم در اختیار او باشد، اگر بگوید آب کشیدم، در صورتى که ظن به خلافِ گفته او نباشد، آن لباس پاک است.
(٢٢۵) اگر انسان حالى دارد که در آب کشیدن چیز نجس یقین پیدا نمىکند، مىتواند به گمان اکتفا نماید. و در صورتى که مىتواند یقین تقدیرى متعارف را تشخیص دهد آن مقدم است (یعنى با این که یقین پیدا نمىکند، به مقدارى بشوید که سایر مسلمانها مىشویند و بیش از آن لازم نیست).