(۴٣۴) مبتدئه، مضطربه، ناسیه و زنى که عادت عددیه دارد، اگر خونى ببینند که نشانه‌‌هاى حیض را داشته باشد، یا یقین کنند که سه روز طول مى‌‌کشد، باید عبادت را ترک کنند و چنانچه بعد بفهمند حیض نبوده باید عبادت‌‌هایى را که بجا نیاورده‌‌اند قضا نمایند؛ ولى اگر یقین نکنند که تا سه روز طول مى‌‌کشد و نشانه‌‌هاى حیض را هم نداشته باشد، بنا بر احتیاط واجب باید تا سه روز کارهاى استحاضه را بجا آورند و کارهایى را که بر حائض حرام است ترک نمایند و چنانچه پیش از سه روز پاک نشدند، باید آن را حیض قرار دهند.
(۴٣۵) اگر زن پیش از ده روز پاک شود و بداند که در باطن خون نیست، باید براى عبادت‌‌هاى خود غسل کند، ولى اگر یقین داشته باشد که پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌‌بیند نباید غسل کند و نمى‌‌تواند نماز بخواند و باید به احکام حائض عمل نماید.
(۴٣۶) زنى که در حیض عادت عددیه دارد، اگر بیش از مقدار عادت خود خون دید در صورتى که نشانه‌‌هاى حیض را داشته باشد و بداند یا احتمال دهد که قبل از ده روز پاک خواهد شد، عبادت‌‌هاى خود را ترک مى‌‌کند؛ و اگر در اثناء ده روز در ظاهر پاک شد، بنا بر احتیاط باید مقدارى پنبه داخل فرج خود کرده، کمى صبر کند و بعد بیرون آورد، اگر پاک بود غسل مى‌‌کند و اگر پاک نبود مى‌‌تواند عبادت‌‌هاى خود را ترک کند تا از داخل هم پاک شود. ولى در صورتى که مى‌‌داند خون بیش از ده روز ادامه خواهد داشت، مقدار عادت خود را حیض و بقیه را استحاضه قرار مى‌‌دهد.
(۴٣٧) اگر چند روز را حیض قرار دهد و عبادت نکند، بعد بفهمد حیض نبوده است، باید نماز و روزه‌‌اى را که در آن روزها بجا نیاورده قضا نماید. و اگر چند روز را به گمان اینکه حیض نیست عبادت کند، بعد بفهمد حیض بوده، چنـانچه آن روزها روزهایى بـوده که باید روزه مى‌‌گرفته، واجب است قضا نماید.