(١٣۵٠) اگر ديوانه عاقل شود، واجب نيست روزه‌‌هاى زمانى را كه ديوانه بوده قضا نمايد.
(١٣۵١) اگر كافر مسلمان شود، واجب نيست روزه‌‌هاى زمانى را كه كافر بوده قضا نمايد، ولى اگر مسلمانى كافر شود و دوباره مسلمان گردد، روزه‌‌هاى زمانى را كه كافر بوده بايد قضا نمايد.
(١٣۵٢) روزه‌‌اى كه از انسان به علّت مستى فوت شده، بايد قضا نمايد، اگر چه چيزى را كه به واسطه آن مست شده، براى معالجه خورده باشد.
(١٣۵٣) اگر از چند ماه رمضان روزه قضا داشه باشد، قضاى هر كدام را كه اول بگيرد مانعى ندارد. ولى اگر وقت قضاى رمضان آخر تنگ باشد، مثلا پنج روز از رمضانِ گذشته قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان بعدى مانده باشد، بايد اول قضاى رمضانِ گذشته را بگيرد.