در تعالیم دینی، کردارهای شایسته و اخلاق، نه‌تنها دوستی‌آفرین و محبت‌زاست؛ بلکه چونان اکسیر که آهن را به طلای ناب مبدل می‌کند؛ از دشمن بدخواه، دوستی گرم و صمیمی می‌سازد. لذا فرمود در برابر بدرفتاری دیگران، نیکی کنید: «ادْفَعْ بِالَّتي هِيَ أَحْسَنُ».
در تعالیم دینی، کردارهای شایسته و اخلاق، نه‌تنها دوستی‌آفرین و محبت‌زاست؛ بلکه چونان اکسیر که آهن را به طلای ناب مبدل می‌کند؛ از دشمن بدخواه، دوستی گرم و صمیمی می‌سازد. لذا فرمود در برابر بدرفتاری دیگران، نیکی کنید: ادْفَعْ بِالَّتي هِيَ أَحْسَنُ۱.
در احادیث اشاره‌های فراوانی به رابطه میان کارهای شایسته و ایجاد محبت شده است؛ چنانکه امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: ثَلَاثٌ يُوجِبْنَ الْمَحَبَّةَ حُسْنُ الْخُلُقِ وَ حُسْنُ الرِّفْقِ وَ التَّوَاضُعُ۲
اعمال و اخلاق نیک، نه‌تنها انسان را محبوب دیگران می‌کند، بلکه همه ساکنان آسمان نیز او را دوست خواهند داشت؛ چنانکه پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود:
هرگاه خداوند یکی از بندگانم را دوست بدارد، به جبرئیل می‌گوید: من فلان کس را دوست دارم، شما نیز او را دوست بدار. جبرئیل هم او را دوست خواهد داشت. سپس جبرئیل در آسمان‌ها ندا می‌دهد: ای اهل آسمان! خداوند فلان‌کس را دوست دارد؛ شما نیز او را دوست بدارید. همه اهل آسمان او را دوست خواهند داشت و سپس پذیرش آن دوستی در زمین منعکس شده و زمینیان نیز او را دوست خواهند داشت.۳
۱- سوره فصلت، آیه۳۴.
۲-غررالحکم و دررالکلم؛ ج۳، ص۳۴۴.
۳- طبرسی، مجمع‌البیان، ج۶، ص۸۲۳.