موارد استثناء بدن و لباس نمازگزار

(٧١٢) در چهار صورت که تفصیل آنها بعداً گفته مى‌‌شود‌‌، اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد‌‌، نماز او صحیح است‌‌:

١ ـ به واسطه زخم یا جراحت یا دملى که در بدن او است، لباس یا بدنش به خون آلوده شده باشد‌‌.

٢ ـ بدن یا لباس او به مقدار کمتر از دِرهم‌‌، ـ‌‌که تقریباً به اندازه بند سر انگشت سبابه (‌‌انگشت شهادت‌‌) مى‌‌شود‌‌ـ‌‌، به خون آلوده باشد‌‌.

٣ ـ ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند‌‌.

۴ ـ لباس‌‌هاى کوچک او مانند جوراب و عرقچین‌‌، نجس باشد‌‌.

احکام این چهار صورت به تفصیل در مسائل بعد گفته مى‌‌شود‌‌.

(٧١٣) اگر در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد‌‌، چنانچه طورى است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس براى بیشتر مردم سخت است‌‌، تا وقتى که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است‌‌، مى‌‌تواند با آن خون نماز بخواند‌‌، و اگر طورى است که براى مردم آب کشیدن آن سخت نیست‌‌، ولى براى شخص او سخت و مشکل است‌‌، صحت نماز با این لباس یا بدن خالى از وجه نیست‌‌؛ و همچنین است اگر چرکى که با خون بیرون آمده یا دوایى که روى زخم گذاشته‌‌اند و نجس شده‌‌، در بدن یا لباس او باشد‌‌.

(٧١۴) اگر خون بریدگى و زخمى که به زودى خوب مى‌‌شود و شستن آن آسان است، در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

(٧١۵) اگر جایى از بدن یا لباس که با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند. ولى مقدارى از بدن یا لباس که معمولا به رطوبت زخم آلوده مى‌‌شود، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

(٧١۶) اگر از بواسیرى که دانه‌‌هاى آن بیرون نباشد یا زخمى که توى دهان و بینى و مانند اینها است‌‌، خونى به بدن یا لباس برسد‌‌، بنابر اظهر نمى‌‌تواند با آن نماز بخواند مگراینکه عرفاً مضطر ومجبور باشد با همین بدن یالباس نماز بخواند یا براى شخص او آب کشیدن یا تعویض آنها مشکل و سخت باشد. و اما خون بواسیرى که دانه‌‌هاى آن بیرون است و یااینکه در داخل بوده ولى مثل بواسیرى که در بیرون است بدن یا لباسش رانجس مى‌‌کند‌‌، بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است‌‌.

(٧١٧) کسى که بدنش زخم است‌‌، اگر در بدن یا لباس خود خونى که بیشتر از دِرهم است ببیند و نداند از زخم است یا خون دیگر‌‌، بنا بر اظهر جایز است با آن نماز بخواند‌‌.

(٧١٨) اگر سر سوزنى خون سگ، خوک، کافر، مردار و حیوان حرام گوشت بنا بر احوط، در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و بنا بر احتیاط خون حیض‌‌، نفاس‌‌، استحاضه‌‌، نیز چنین است‌‌. ولى خون‌‌هاى دیگر مثل خون بدن انسان یا خون حیوان حلال گوشت‌‌، اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد‌‌، در صورتى که روى هم کمتر از دِرهم باشد‌‌، نماز خواندن با آن اشکال ندارد‌‌.

(٧١٩) اگر چند زخم در بدن باشد چنانچه مى‌‌شود آنها را موقع آب کشیدن‌‌، جداى از یکدیگر تطهیر کرد و براى آن شخص مشکل نباشد، هرکدام یک زخم حساب مى‌‌شود، اگر چه زخم‌‌ها نزدیک به هم باشد، و هرکدام که خوب شد باید بدن یا لباس را از خون آن آب کشید.

(٧٢٠) باید مجموع خونى که در لباس است از مقدار یک درهم بیشتر نباشد، بنا بر این خونى که به پشت لباس رسیده یا به آستر لباس هم سرایت کرده جداگانه حساب مى‌‌شود و باید مجموع جاهایى را که خونى شده، در نظر گرفت که اگر از یک درهم کمتر بود، مانعى ندارد و گرنه باید آب کشیده یا تعویض شود.

(٧٢١) اگر خون بدن یا لباس کمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد که اطراف را آلوده کند، در صورتى که خون و رطوبتى که به آن رسیده، به اندازه درهم نباشد، بنا بر اظهر نماز صحیح است.

(٧٢٢) اگر بدن یا لباس خونى نشود، ولى با رطوبت به خون برسد و نجس شود‌‌، اگر مقدارى که نجس شده کمتر از درهم باشد، بنا بر اظهر مى‌‌شود با آن نماز خواند‌‌.

(٧٢٣) اگر خونى که در بدن یا لباس است کمتر از درهم باشد و نجاست دیگرى به آن برسد مثلا یک قطره بول روى آن بریزد، و به بدن یا لباس برسد، نماز خواندن با آن جایز نیست‌‌.

(٧٢۴) اگر لباس‌‌هاى کوچک نمازگزار مثل عرقچین و جوراب‌‌، که نمى‌‌شود با آنها عورت را پوشانید‌‌، نجس باشد‌‌، چنانچه از مردار و حیوان نجس‌‌العین درست نشده باشد‌‌، نماز با آن صحیح است و بنا بر احتیاط باید از سایر حیوانات حرام گوشت نیز درست نشده باشد و یا با رطوبت با آنها ملاقات نکرده باشد‌‌. و اگر با انگشتر نجس نماز بخواند اشکال ندارد‌‌.

(٧٢۵) چیز نجس مانند دستمال و کلید و چاقوى نجس جایز است

همراه نمازگزار باشد و اگر لباسى که ساتر عورت نیست‌‌، همراه او باشد ولى آن را نپوشیده و نجس است‌‌، نماز با آن اشکال ندارد‌‌. و اگر ساتر عورت باشد احوط اجتناب است‌‌.

(٧٢۶) اگر مى‌‌داند خونى که در بدن یا لباس او است، کمتر از درهم است ولى احتمال مى‌‌دهد از خون‌‌هایى باشد که نماز را باطل مى‌‌کند، جایز است که با آن خون نماز بخواند و شستن لازم نیست.

(٧٢٧) اگر خونى که در لباس یا بدن است کمتر از درهم باشد و نداند که از خون‌‌هایى است که نماز با آن باطل است و نماز بخواند و بعد معلوم شود که از خون‌‌هایى بوده که نماز با آن باطل است، اعاده نماز لازم نیست؛ و همچنین است اگر اعتقاد پیدا کند که کمتر از درهم است و نماز بخواند و بعد معلوم شود که به مقدار درهم یا بیشتر بوده که در این صورت نیز اعاده لازم نیست.